Prolog

Z moich myśli wyrwał mnie nauczyciel,który właśnie stoi przy mojej ławce z nieodgadnionym wyrazem twarzy. To nie świadczy o niczym dobrym.

- Panno Peazer zadałem pani pytanie! - odezwał się surowym głosem pan Wood.

-Może pan je powtórzyć? - zapytałam z nutką nadzieji. 

-Jedynka! - krzyknął.

Przewróciłam oczami i cicho westchnęłam. W końcu to nic nowego. Czułam jak cała klasa na mnie spogląda dociekliwym wzrokiem. Zacisnęłam mocno wnętrze policzka i zignorowałam to. 

Wyszłam z budynku i szybko wyciągnęłam telefon z kieszonki od kurtki i wybrałam numer do taty. 

Po paru sygnałach odebrał ozajmiając iż nie może mnie dziś odebrać,ponieważ ma ważne spotkanie. 

Wrzuciłam komórkę do miejsca z którego ją wzięłam  i z uśmiechem na twarzy zaczęłam kierować się w stronę domu. 

Cały czas miałam wrażenie jakby ktoś mnie obserwował,ale miałam cichą nadzieję,że to tylko moja wielka wyobraźnia. Udałam się skrótami,którymi zawsze wracałam do mojego domu. Wolnym krokiem wkroczyłam w ciemną uliczkę i po chwili do moich uszu napłynął głośny warkot silnika samochodu... 

-----

Witam Was na moim nowym blogu! 

Mam nadzieję,że spodoba Wam się mój pomysł.